He Loset, ihr Büäwä

JOBY

1 – He loset, ihr Büäwä, wenn i mi nit bätriäg,
I heerä nä Trummä, mer miän jetz alli d’z’Kriäg.
Mer wänn is tapfer wehrä,
Diä Kolbe brav um kehrä,
Wänn haüe, wänn stächä,
Wiä wenn das Wätter schliäg.

2 – Doch glaüwä min Roth nur, äs lit gar viel dara,
Mer miän viel vertraüä züä unsrä Fiährer ha ;
Nur thüä was sie bäfählä,
Nit raüwä un nit stählä.
Wer do nit ka folgä, där isch käi Biederma.

SEPPI

3 – He ! Joby, was hasch doch nit fir a dummes G’schräy,
Dü mechtetsch gärn kriägä, un ich mecht liäwär häi,
I kann nit heerä schiäsä,
Ka nit gsä Blüät värgiäsä,
Das Läwä isch edel, där Todt isch Narädey.

4 – He ! kumm doch, wänn häim geh’, äs sicht gar finschter dri :
Wänn laüfä, wänn springä, sonscht wird is kalt därbi.
I ka Schwartzbrod nit bissä,
Will liäwär vo unsärm wissä.
Ach ! kumm doch du Gaügel, un loss das kriägä si.

JOBY

5 – Was redsch dü, dü Limmäl ! dü eländs Wiwerg’fräss,
Wird dir denn das Schtärwä firs Vaterland so räss ?
I mag mi Hand nit bschissä,
Sunscht thät i di verrissä,
Dü Schandfläck där Männer, du Wisästainer Käss !